جعبه‌ابزار آنالیز

 

از اینکه روی کاغذ دوباره برنامه‌ریزی جدیدی بکنم و صدتا آیتم در ‌to do list بیاورم خجالت می‌کشیدم اما باز هم ابزاری به جز نوشتن برای آنالیز این کلافگی و سردرگمی نداشتم. قلم را برداشتم و همه چیز را نوشتم. همه‌ آن‌هایی که در مغزم سر و صدای سرزنش گری راه انداخته بود. یک دایره کشیدم و وسط آن نوشتم منِ سرزنش‌گر و با کمک فلش‌ها و رنگ‌ها به این طرف و آن‌ طرف رفتم.  فرکانس هرچیزی که که این صدای سرزنشگر را در مغزم پلی می‌کرد پیدا کردم و اسم آن‌ها را در اطراف دایره من سرزنشگر نوشتم. شدت صداها کم‌تر شد و کم‌کم از آستانه‌ دردناکی به محدوده شنوایی رسید. به صداها گوش می‌کردم و برای هر کدام راه‌حل‌هایی می‌نوشتم؛ راه‌حل‌ها را هم به راه‌حل‌های ساده و زود جواب‌بده‌ای می‌شکستم... به ابزار دیگری نیاز داشتم و از جعبه ابزار آنالیز پومودورو را برداشتم و با کمک آن قرار شد فقط بیست‌وپنج دقیقه به هر راه‌حل عمل کنم. دوباره جعبه ابزار و این بار رنگ را برداشتم؛ پومودوروهای بیست‌و‌پنج دقیقه‌ای که به پایان می‌رسید را با رنگ جان می‌دادم...

کم‌کم صدای سرزنشگر از آستانه شنوایی دور می‌شود و حس رضایت پیدا می‌کنم، مثل آرامش بعد از طوفان... و  نمی‌دانم دوباره که بیاید ابزارهای من برای آنالیز چقدر کافی هست؟  اما آنالیز کردن همیشه همراه من می‌ماند.

هم‌سو با آنتروپی جهان

تازه خوش‌شانسم که معیارم از کیفیت خودم را خانه‌ی مرتب و دست‌پخت خوشمزه و شیرینی‌های خوشگل و دلبر و ... نمی‌دانم، نه اینکه نخواسته باشم یا مخالف این نگاه جنسیتی باشم! من را چه به این افاضات...!  کلا سرجمع ۱۰-۱۲ تا غذای آسون و سخت بلدم که از این بین چندتایی که مواد اولیه سختی دارند یا زیادی پخش انرژی در آشپزخانه را منجر می‌شوند و آنتروپی را  خارج از توان من افزایش می‌دهند، حذف شده‌اند و با ۷-۸ نوع غذا برنامه غذایی هفتگی را می‌بندم.

به قانون دوم ترمودینامیک هم که نگاه کنی همین را می‌گوید، مثلا؛ مولکول‌های گاز داخل بادکنک تمایل دارند به بیرون پخش شوند و از انباشتگی انرژی در آنها کم شود، این تمایل به پخشیدگی در خانه‌ هم به‌شدت دیده می‌شود و آمار هم به ما می‌گوید، تعداد حالت‌های بی‌نظمی در یک سیستم(=خانه) بسیار بیشتر از منظم بودن آن است.(به نظرت این اثبات علمی تسلی‌بخشی نیست؟؟!)

بنابراین  آنتروپی را باور می‌کنم و  برای حفظ تعادل بین انرژی بخش شده و انباشته شده در سیستم راه‌حل‌هایی را در نظر می‌گیرم تا محدودیت‌هایی در افزایش آنتروپی اعمال کنم، مثل؛ نظافت۲۰ دقیقه‌ای قبل خواب، محدود کردن ظروف دم دستی، بهینه کردن مراحل آشپزی و...

اما باز هم با اینکه در آشپزخانه کلی پادکست و کتاب صوتی می‌بلعم احساس وقت تلف کردن در انجام این کارها ولم نمی‌کند، بله درست حدس زدی انگار این کارها مانع اتم شکافتن من ! می‌شود و نیاز به راه‌حل‌های تکمیلی دارم...

این هفته به روزهای هفته هویت بخشیدم تا خیالم راحت باشد که تقریبا حواسم به همه‌شان هست ...

 یکشنبه‌های کتاب، ...چهارشنبه‌های مدرسه‌ای... پنج‌شنبه‌های نظافتی

تا که قبول افتد و که در نظر آید

 

 

پی‌نوشت: نظرت در مورد آنتروپی جوجه‌ها چیه اگه قفس نبود؟!!